شکوه و شاه ایرانی که می گوید تو در خوابی
هنوز با راه جـاویدت نمـاد نـور و اعـجابی
جلای تختِ جمشید و شکوه شیـر و خورشیدی
تـو با نـام گـهربارت بسـان نـور مـهتابی
هنـوزعرش سـتونهایت خلـیج فارس زیبایت
بکوبـد نعـره بر جانِ سکنـدرهـای اعرابی
خـدایم نـور ایـران و تویـی مـعبود ایمانم
بـدان بر قبله ی شیران تو مـنزلگاه محرابی
غرور خشم ایرانـی تو هستی مرد جـاویدان
بـرای مردم آزاد هـنوز هـم شـاه و اربابی
ولـی افسوس که آن مـیهن ندارد نور تابانی
دگر آن مـرز آبادی شـده ماننـد مـردابی
صدایت میکنم کوروش تو سالار جـهان هستی
دگـر ای شاه بی مانـند درین ویـرانه نایابی
ziba bood